Dag 1: 08-08-22
De tranen rollend over onze wangen, maar toch een glimlach op ons gezicht, zijn wij vertrokken vanuit Den Ham naar Frankfurt Airport. Met twee geplande stops verliep de reis vlekkeloos tot dat we een bordje te zien kregen met ‘Stop – Polizei’. Gelukkig niets ernstigs; er werd gecontroleerd of het busbedrijf wel tol had betaald. Gelukkig was dit het geval en konden we de laatste 15 minuten richting het vliegveld voortzetten. Na een paar rondjes rond alle afgezette wegen hadden we ook een parkeerplaats voor bussen gevonden. Na het inchecken van de koffer, dat voor bijna iedereen goed verliep (toch Esmee?), gingen we door naar de douane. Nadat we deze gepasseerd hadden gingen we met de hele groep op zoek naar de Mc Donalds. Helaas werd deze niet gevonden en konden we de kiosk om de hoek sponsoren.
Hej ’t al eheurd dat…
.. Zelfs Ronan languit kon liggen in de bus?
.. Esmee haar koffer bijna 3 kilo lichter moest maken, omdat ze anders heel veel extra moest betalen?
.. Jan Hidde dacht dat Jan in het Engels John is en hij zich in Namibië wilde voorstellen als John Hidde?
.. Iwan 3 flessen Ice Tea door de douane wilde smokkelen, maar betrapt werd?
.. De hele lopende band van de douane vast liep door de pet van Gerwin?
.. Liesbeth door de douane positief testte op drugs op haar pakje kauwgum?
Dag 2: 09-08-22
Onderweg werd er veel geslapen, ’s ochtends heeft iedereen genoten van het heerlijke brood in het vliegtuig (not..). Eenmaal geland op het vliegveld in Windhoek zijn we vlekkeloos door de douane gegaan en werden we opgewacht door Jordi en zijn vriend/bodyguard/chauffeur en kok Raffael. Daarna in de bus gestapt bij Thomas en Bilow. Onderweg werden we weer aangehouden door de politie.. Deze keer zijn we te zwaar bevonden. Eenmaal aangekomen in Ovitoto, bij het Beautiful Kidz Centre, kregen we een rondleiding over het terrein. De kamers waren ingedeeld; uiteraard de meiden 1 kamer meer dan de jongens. Als afsluiter hebben we een rondje gelopen door een deel van Ovitoto en kregen we uitleg over de leefomstandigheden. Iedereen was hier erg van onder de indruk! Na een lange dag, zoeken we nu eindelijk ons bed op, want morgen gaat de wekker om 06.00u. Groetjes!
Hej ’t al eheurd dat..
.. Mensen 7 uur achter elkaar kunnen slapen in een vliegtuig en het avondeten en ontbijt hierdoor beide missen (Of niet, Noë en Demi)?
.. Wij na 15 minuten busrit al een giraffe hebben gespot? En dat Jesse hem gespot heeft, maar niemand hem eerst geloofde.
.. Er erg hoge heuvels zijn in Namibië, de Lemelerberg is er niks bij… 😉
.. Er 5 mensen voor het eerst hebben gevlogen, namelijk Mieke, Jan Hidde, Jesse, Iwan en Ronan?
.. Jesse dacht dat hij een ooievaar zag, maar dat bleek een struisvogel.
Geschreven door: Julian en Denise
Dag 3: 10-08-22
Gisteravond na een lekkere pasta hebben we ons opgefrist en zijn we rond het kampvuur gaan zitten. Hier werd het spel Weervolven gespeeld. Hanne bleek een wolf in schaapskleren. Om half 11 zijn we richting de klaslokalen gegaan om te slapen. We hebben ons allemaal lekker warm ingepakt, want s’nachts is het hier rond de 5 graden. Vandaag zijn wij als eersten om 6 uur opgestaan want wij moesten de oats maken (havermoutpap). Een paar (3 of 4) vonden het lekker. De rest zag het eerder als cement om mee te metselen of als kippenvoer :). Vervolgens zijn we begonnen met bouwen en stenen sjouwen. In een treintje werden stenen naar de juiste plek gebracht. De trein was af en toe ontspoord.
Wij (de interieur verzorgers/poetsers) mochten op huisbezoek in het dorpje Ovitoto. We hebben gekeken bij 2 grote gezinnen, lees 17 mensen in shack. Zij woonden in een shack die bekostigd is door een groep uit Vrienzenveen. Toen wij bij deze mensen waren vertelde onze gids (Rosah) dat de oma van dit gezin de enige kostwinnaar is. Omdat zij van de overheid een ouderenuitkering krijgt. Vervolgens gingen we naar een andere shack, waarbij de bewoonster brood bakt in de grond en dit daarna verkoopt. Samen hebben we gebeden voor ze en hebben we stoopwafels, meel en bijbels uitgedeeld.
Ondertussen werd flink gebouwd en gesjouwd door de rest van de groep. De voorkant van het gebouw is afgemetseld tot 3 meter hoogte. Tussendoor werd er snel geluncht. Vervolgens werd de steiger verplaatst naar de achterkant en konden we verder met bouwen.
Vanmiddag was het tijd voor de kidsclub! Met ontzettend veel kinderen, wel 180! Ze vertelden het verhaal over de 5 broden en 2 vissen. Ze vonden het erg leuk. Ze zongen en dansten mee. Uiteindelijk gingen de kinderen met een grote glimlach weg.
Hej ’t al eheurd dat..
.. Er in één dag al 10.000 liter water doorheen is gegaan en de grote tank nu leeg is en hopelijk kunnen we morgen weer bronwater tappen.
.. Ze in Namibië cement Takka noemen en wij dachten dat ze Kakka (poep) zeiden.
.. Het hammer kwartiertje ook hier wordt doorgevoerd, met als gevolg koude oats (havermoutpap).
.. Ze hier koeienkak gebruiken als briketten (om mee te koken).
.. We niet alleen met stenen sjouwen maar ook met koffers, want onze slaapplekken worden elke ochtend weer omgebouwd tot klaslokalen.
.. Heel veel dames een carrièreswitch overwegen tot metselaarin.
.. Myrthe nu met de natuurlijke krultang in de weer gaat.
Groetjes!
Geschreven door: Stefan, Jan Willen, David, Tim, Mieke, Myrthe, Janneke en Noë
Dag 4: 11-08-22
Na een dag hard werken stond voor het avondeten macaroni op de planning. Door een te kleine koelkast, en een te grote kip (niets gaat in Namibië zoals gepland), werd het avondeten echter rijst met kip. Dit smaakte ondanks de verassing erg goed. Nadat de rijst met kip door iedereen opgegeten was, was het tijd voor het stiltekwartier. Iedereen kreeg namelijk de mogelijkheid om een kwartier gebruik te maken van Wifi. De ouders en het thuisfront zijn hierdoor weer op de hoogte gebracht van de laatste gebeurtenissen.
Na het appen en bellen was het tijd voor de avondgesprekken. Het thema voor deze avond was “Vluchten”. Het bijbelverhaal dat hier bij hoorde was het verhaal van Mozes die vlucht naar Midjan. Tijdens de avondgesprekken werden goede gesprekken gehouden over het opvangen van mensen die zelf geen onderdak hebben, of het zelf moeten vluchten. Het antwoord op de vraag “Wat zou je meenemen als je zelf zou moeten vluchten?” werd unaniem beantwoord met: M’n mobiele telefoon. De avond werd weer afgesloten met sterke verhalen bij het kampvuur en een potje weerwolven.
Een nachtje slapen verder was het weer vroeg opstaan. Het duurde vanochtend iets langer dan gepland, het ontbijt begon hierdoor een kwartiertje later. De ontbijttafel deze ochtend was voorzien van cornflakes en brood. Dit smaakte goed. Na het ontbijt begon iedereen weer aan de taken van de dag: bouwen & sjouwen, afwassen & schoonmaken, en voorbereidingen treffen voor de kidsclub.
Wij als groep “facilitaire dienst” hadden de taak om de boel schoon te maken, en mochten hierna mee met Rosa op huisbezoek bij mensen uit de buurt. Dit was heel indrukwekkend, maar wat vooral opviel was dat heel veel kinderen van 3 tot 5 jaar thuis waren, en niet naar de pre-school gingen. Toen we vroegen hoe dat kwam, was het antwoord dat er geen plek genoeg was op de pre-school alle kinderen. Hierdoor beseffen we deste beter waarvoor we hier aan het werk zijn, en wat voor impact 3 extra klaslokalen kunnen hebben.
Na de wandeling was het tijd voor het middageten. Op het menu stond een bolletje met knakworst of tonijnsalade. Dit werd zeer gewaardeerd. Na het middageten werd rap het werk weer voortgezet. Bij de kidsclub werd op professionele wijze een toneelstukje opgevoerd over de genezig van een verlamde man door Jezus.
Tot zover het verslag van gisteravond en vandaag.
Hej ’t al eheurd dat..
.. Lokale bouwvakkers los gaan op piratenmuziek.
.. Een kind van de kidsclub als figurant-verlamde man werd gebruikt bij het toneelstuk.
.. Vandaag het hoogste punt is bereikt bij de klaslokalen (ong. 4 meter).
.. Het dieptepunt vandaag de grap van Esmee was: Hoe krijg je twee halve hanen weer aan elkaar? Door kippen bouten.
.. Gerrit last heeft van zijn Arbo-hart, de veiligheidsregelementen zijn hier namelijk anders dan in Nederland (deze zijn er niet…).
.. We eigenlijk maandag pas weer aan de beurt zijn om water uit de bron te tappen, maar dat de man die vandaag aan de beurt is ons voor wil laten, en we hier heel dankbaar voor zijn.
.. Jan-Hidde + aanhang een kinderopvang kunnen starten.
.. Jan-Hidde, Julian en Ronan tot laat aan het klootzakken waren.
.. Wessels een kippenfluisteraar blijkt te zijn. Alle kippen reageren bij een geluid van hem.
Tot morgen!
Geschreven door: Jesse, Nina, Hanne, Iris, Hetty en Stef.
Dag 5: 12-08-22
Wat vliegt de tijd! We zijn alweer 5 dagen van huis. En wat maken we veel mee. Vandaag was het onze beurt om de facilitaire ploeg te zijn. We beginnen de dag vroeg door om 6.30 uur te beginnen met het klaarzetten van het ontbijt. We eten dit keer gewoon brood met de gebruikelijke jams en peanut butter. Vandaag hebben we kaas erbij, alleen dat moet nog gesneden worden met een gewoon vleesmes. Dat is wel een uitdaging. Niet alle plakken zijn gelijk ;-).
Na het ontbijt snel de afwas en toiletten doen. Gelukkig waren er maar twee verstopt ;-). De bouwers gaan weer aan het bouwen en met stenen sjouwen en gooien. De KidsClub gaat bezig met de voorbereiding voor de middag waar het verhaal van het verloren schaap wordt uitgebeeld.
Vandaag is het onze beurt om op huisbezoek te gaan. Ook gaan we een school bezoeken om dekens uit te delen aan de kinderen. We stapten achterin de pick up, het ‘bakkie’. Alleen de reis was al een hele beleving op zich. We hebben enorm genoten van een prachtige omgeving en uitzicht. Na twintig minuten hobbelen over de zandwegen kwamen we aan bij de school in Oruua. Hier werden we ontvangen door de directeur van de school. Na een uitvoerige geschiedenisbeschrijving van de school kregen wij een rondleiding over het terrein. We zagen waar de kinderen les kregen, waar het eten gekookt werd en waar ze sliepen. De kinderen slapen doordeweeks op het schoolterrein, omdat ze vaak te ver van hun school af wonen. Vanwege het gebrek aan capaciteit slapen de kinderen vaak met meerdere mensen in een bed. Na de rondleiding mochten we de dekens uitdelen. We hadden 100 dekens om uit te delen en van te voren was afgesproken met de directeur dat er 100 kinderen zouden klaar staan. Dit bleek helaas niet het geval. In plaats van 100 kinderen stonden er 200 kinderen in rijen opgesteld, wat dus betekende dat we de helft van de kinderen geen deken konden geven. Er werd besloten om de 100 kwetsbaarste kinderen een deken te geven. Dit voelde erg dubbel. Waar we de helft heel blij konden maken met een deken, moesten we de andere helft teleurstellen. Dit was voor ons erg aangrijpend. We zijn met de kinderen die wel een deken hebben gekregen op de foto geweest en mochten we nog leesboekjes uitdelen in de jongste klas. Ook hebben we kennis gemaakt met de enorm betrokken leerkracht die het beste voor heeft met deze jonge kinderen. Daarna was het tijd om te beginnen aan de terugreis. Onderweg zijn we bij een gezin gestopt om hun huis te bekijken. Het huis was gemaakt van koeienpoep en was ongeveer 4×3 meter groot, waar ze moesten slapen met 16 personen. We hebben met de bewoners gebeden en zijn vervolgens teruggegaan naar Beautiful Kids. Hier waren de anderen al aan het eten (oeps, de facilitaire dienst liet hen in de steek, maar gelukkig was daar Irna ;)) en erg benieuwd naar onze ervaring. Met de nodige emotie hoog achter in de keel probeerden we onze heerlijke lunch naar binnen te werken.
Ondertussen was op de bouw de Namibische vlag in top omdat de hoge kant al helemaal af was. De buitenste zijkanten worden afgemaakt en de voorbereidingen voor de binnenmuren zijn genomen. De lasploeg (lokale medewerkers) zijn ondertussen al bezig met de dakspanten.
Bij de KidsClub zijn minder kinderen aanwezig dan gisteren. Dit komt door een voetbaltoernooi, waaraan veel kinderen deelnemen. Geweldig om te zien hoeveel plezier ze hebben in kleuren, dansen en spelletjes. We gaan ons nu klaarmaken voor ons avondeten (Macaroni met kip) en een gezellige avond mentorgroep, kampvuur en weerwolven.
Hej ’t al eheurd dat..
.. In plaats van de Hollandse hits nu de Namibische kneiters van de steiger schallen?
.. Danian zo gewild is bij de bouwvakkers dat:
.. Hij geen tijd krijgt om naar de WC te gaan?
.. Hij hier een baan heeft aangeboden gekregen?
.. De EHBO-Kuipers steeds meer te doen krijgen met kleine schaafwondjes, schrammetjes en bloedneuzen (door de droge lucht). Dat ze ook zichzelf hebben moeten verbinden?
.. Stefan heel mooi kan zingen, maar dat het heel beroerd uit zijn strot komt?
.. Mieke geen idee had welke kippenbouten er gebruikt worden om twee halve hanen aan elkaar te maken?
.. Dat een “appeltje voor de dorst” ook in Zuid-Afrika bekend is?
.. Dat Stefan ineens in januari jarig is, wanneer je op geboortemaand je eten mag ophalen? (terwijl dit pas in september is)
.. Dat wij (groepje blauw) uren over de afwas hebben gedaan omdat we een afwas-DJ (Jordi) hadden?
Groetjes!
Geschreven door: Danian, Esmee, Ilse, John-Hide, en Gerrit.
Dag 6: 13-08-22
Omdat het zaterdag is, hadden we het geluk dat de matrassen in de klaslokalen konden blijven liggen. Iedereen kon dus een kwartier later z’n wekker zetten. Sarah had voor ons een mieliepap (‘maispap’) gemaakt. Dit gerecht wordt in Namibië veel gegeten.
Na het ontbijt konden wij beginnen met de afwas. Op de planning stond dat we pannenkoeken gingen eten als lunch. Er was maar 1 koekenpan, dus na de afwas zijn we gelijk maar begonnen met het maken van het beslag en het bakken van de pannenkoeken. In totaal hebben we ongeveer 200 pannenkoeken gebakken (met 1 pan!).
Lisanne bracht ons na de koffie een bezoek met Elin en Evi om te zien wat de vorderingen waren van de bouw. We konden haar verrassen met een prachtig schoolgebouw, waarvan nagenoeg al het metselwerk en het constructiewerk af was. Vandaag kon er dus op de bouw niet veel meer gedaan worden. Zo waren er slechts vier mensen die nog aan het metselen waren. En: natuurlijk bleven Lisanne en de kids mee pannenkoeken eten. Elin speelde gezellig mee met de Beautiful Kidz.
De rest van onze groep hielp mee met de voorbereidingen voor de Kidsclub. Hier werd vandaag het verhaal verteld van de bruiloft in Kana. Jezus veranderde daar water in wijn. Om dat verhaal goed te kunnen vertellen moest het terrein feestelijk aangekleed worden met ballonnen. Er kwamen 219 kids die met ons naar het verhaal luisterde, meedanste, een prachtige papieren ketting maakte en met een lollie en sticker weer naar huis ging.
Om 3 uur ’s middags begon ons weekend met weer een stapel pannenkoeken en een (sinaas)appel. Ondertussen bereidden we ons voor op de interland die die middag plaats vond met de bevolking van Ovitoto onder de bezielende leiding van ‘ons’ Gerrit als bondscoach. Waar bij ons de voorbereidingen uiterst secuur werden getroffen en een selectie werd gemaakt, moesten de spelers uit Ovitoto hun maten nog bij elkaar zoeken een paar seconde voordat de wedstrijd begon. Het veld werd vol goede moed betreden, inclusief het zingen van ons volkslied, met de gedachte ‘we laten ons niet uit het veld slaan’. Een voetbalveld in Namibië is trouwens een combinatie van een weg, weiland en woestijn.
Maar hoe ging de wedstrijd zelf? Met een groot team en mega veel wisselspelers, begonnen we de wedstrijd goed, ondanks dat de tegenstanders als luipaarden ons voorbijgingen. Voor bijvoorbeeld Jan Willem was het een debuut. Hij gedroeg zich als een ander dier uit de Big Five: de olifant in het veld. Met de staart tussen de benen moest het veld verlaten worden. We waren verslagen!
Maar het kon de pret niet drukken. Met hernieuwde energie trokken me snel door naar ons plot. Daar hadden Sarah, Fabijola en Rodrique voor ons een heerlijke maaltijd bereid: spagetti, gehakt en een mix van aardappelpuree met groente. Nu maken we ons gereed voor een ontspannen avond. Demi, Hanne, Denise en Ilse hebben met veel plezier een pubquiz voorbereid. We gaan ons laten verrassen. Gelukkig mogen we morgen uitslapen…
Hej ’t al eheurd dat..
.. De dominee zo geïnspireerd was door het verhaal over de bruiloft van Kana, waar Jezus water in wijn veranderde, dat hij zelf frisdrank omtoverde tot ranja?
.. De voetbalterm ‘panna’ in Namibie ‘cockie’ is?
.. Ronan voor het eerst pannenkoeken heeft gebakken, hij had zo erg de smaak te pakken dat hij er direct meer dan 100 heeft gemaakt.
.. Jorn zijn ‘kiekeboe’, uit een eerder getoond filmpje, nu als wekkertune gebruikt bij de jongensslaapkamer?
.. Bij de kidsclub iedereen van links naar rechts ging op muziek van Snollebollekes?
.. Noë dacht dat de universiteit ‘Harold’ heette i.p.v. ‘Harvard’?
.. We zelfs met 22 tegen 11, aan het eind van de wedstrijd, nog niet scoorde tijdens de voetbalwedstrijd?
.. Jan-Willem het potje voetbal verwarde met rugby? Elke keer als hij eraan kwam sprong de tegenstander aan de kant.
.. Julian en Stef twee voetbalgoaltjes hebben gemaakt? David mocht ook helpen: Hij hielp de schroevendraaier vast.
Groetjes!
Geschreven door: Jorn, Judy, Nick, Ronan, Sien en Silvie.
Dag 7: 14-08-22
Terugkomend op de pubquiz, die was geweldig. We hebben gedanst op de tafels en gestreden voor de hoofdprijs (een lolly). Aan het eind van de avond was de strijd toch gewonnen door het team met deze zelfde man erin: Stefan, Ronan, Liesbet, Robin en Mieke.
Eindelijk.. uitslapen en een rustdag!
We werden om half 9 verwacht bij de busjes en het bakkie, top! Want dit betekende dat wij tot kwart over 8 in bed konden blijven liggen, aangezien het weekend is en wij het beddegoed, matras en koffers konden laten liggen in de slaapzalen. Eenmaal onderweg bleek het achterin het bakkie rond een uur of half 9 nog best koud te zijn. Voor de rest verliep de reis voorspoedig met goeie muziek in de busjes.
Vandaag stond een bezoekje/chilldag bij de Von Bach dam, een groot meer, op de planning. Na te hebben ontbeten werd de dag geopend met een geimproviseerde kerkdienst met als thema de rijke man die van Jezus de opdracht kreeg om al zijn bezit weg te geven om Jezus te kunnen volgen. Aan het eind werden interessante stellingen benoemd. Deze stellingen leden tot mooie gesprekken en gaven goede stof tot nadenken. Na de kerkdienst werd de braai (bbq) aangestoken en brachten wij de tijd tot deze warm werd door met zwemmen, chillen of kanoën naast en op het water van het meer.
Na uitgezommen te zijn was de bbq warm. Met een worstje, salade en ander stuk vlees waren de buikjes weer gevuld. Op het resort was ook een barretje/restaurantje te vinden, hier kregen we de mogelijkheid om een drankje te doen. Dit beschreef menig deelnemer als vloeibaar goud. Helemaal voldaan vertrokken wij weer naar ons tijdelijke ”huis” waar sommigen als avondeten nog even een broodje namen.
Hej ’t al eheurd dat..
.. Iedereen enorm fanatiek was bij de pubquiz.
.. Stefan het overweegt om stripper te worden, hij nam shirt uit en zwaaien op de tafels bij de quiz iets te letterlijk.
.. Bij de dam Demi, Tim en Ilse omgeslagen zijn met hun kano.
.. Bij de dam ook twee witte walvissen zijn gespot. (Nick en David)Dat Nick voor het eerst een preek heeft gehouden in z’n zwembroek.
.. Stef z’n zwembroek vergeten was bij de dam.
.. In Namibië een kilo ribeye net zoveel kost als een kilo gehakt, je betaalt per kilo vlees ongeacht het type.
.. Met dank aan groep 1 er al een hele week een boeren protestvlag in de eetzaal hangt.
Groetjes!
Geschreven door: Stef, Jesse, Hetty, Hanne, Iris en Nina.
Dag 8: 15-08-22
Gisteravond na een heerlijk dagje relaxen trokken we ons terug in de eetzaal voor nog een paar potjes weerwolven. Ook kwam Sean zich voorstellen, een 25 jarige (vrijgezelle) man die gisteravond onze bodyguard was.
Vandaag mochten wij de facilitaire dienst zijn. We gingen vroeg ons bed uit om het ontbijt klaar te maken, dit keer oats (havermout) en cornflakes. Na het afruimen en afwassen gingen we op huisbezoek. Ons mentorgroepje is de grootste hier, we zijn met 9. Iedereen wilde natuurlijk in de bak van het bakkie.. Hierdoor zijn we dichter bij elkaar gekomen, letterlijk en figuurlijk. Na een paar kilometer gingen we van de “highway” af, een dorpje in. Hier kwamen we eerst aan bij een oude man en vrouw en 2 kleinkinderen. Het jongste meisje was ziek en was erg aan het hoesten. Ze hadden gisteren geprobeerd het meisje naar de kliniek te brengen maar deze zat helaas vol. Vandaag zouden ze het opnieuw proberen. Dit houdt in dat ze kilometers met dit meisje moesten lopen naar de kliniek om vervolgens weer terug te gaan. Het huis waar ze in woonden was amper een huis te noemen met 1 hokje als “keuken” en 1 slaapkamer. Vervolgens reden we door naar Albertina, een vrouw van 32 met 5 kinderen van 2 verschillende mannen die haar beide in de steek lieten en vertrokken toen ze nog zwanger was. Haar vader was al overleden en haar moeder en zus wonen een paar dorpen verderop. Ze heeft hierdoor geen verdere familie die haar kan helpen, daarom gaat ze elke dag langs alle buren om te vragen om restjes eten. Het volgende adres waar wij naartoe gingen was een familie van opa, oma, 2 zonen, 2 dochters en een aantal kleinkinderen. In het nette opgeruimde huis was er 1 slaapkamer voor opa en oma en de kleinkinderen, en in een kamer ernaast een slaapkamer voor de 2 zonen. Voor de dochters geldde dat zij sliepen bij hun ‘vriendjes’ en dus niet samen met hun kinderen. Ons laatste adres was een school waar we even rond mochten kijken en schoolboekjes konden geven.
Na het huisbezoek gingen we in het bakkie weer terug met onze chauffeur Tessa, die geen schrik had om 100km/u te rijden met 9 man achterin. Ook de zanderige wegen bestormde zij met hoge snelheden. Wij denken dat haar motto is: ‘remmen is angst, gas is alles’. We waren dan ook snel weer thuis. Vervolgens konden we direct aan de bak voor de lunch. Dit keer stond macaroni met stukjes knakworst en kaassaus (Mac & Cheese) op de planning. Ondanks dat het misschien niet zo smakelijk klinkt, hebben we er wel van genoten :).
De bouw verloopt op dit moment voorspoedig, het gaat zelf zo hard dat vandaag een deel van het dak op het schoolgebouw wordt gemonteerd. Een ander groepje is druk bezig met het cadeau voor het personeel hier (aangezien we woensdag al vertrekken) en Liesbeth Jesse, Sien en Hanne geven het Beautiful Kidz bord aan de ingang een opknapbeurt.
Op de kidsclub werd vandaag het verhaal van David en Goliath besproken, met in de hoofdrol Danian als David en Gerrit als Goliath. Vandaag waren er ook weer ruim 200 kinderen die erg genoten hebben van het kleuren van de kleurplaten. De rest van de tijd is opgevuld met sport, spel, dans en natuurlijk met de hit van Snollebollekes.
De werkdag werd afgesloten met een heerlijke maaltijd van kip met rijst en een lekkere saus. Sommigen lieten de kip liggen, we hebben immers een uur daarvoor gezien hoe deze geslacht werd. De avond is werd afgesloten met erg goede en soms ook emotionele gesprekken.
Hej ’t al eheurd dat..
.. Liesbeth een paar parelhoenders onderweg aanzag voor baby struisvogels.
.. We binnen een dag al 4500 euro ophaalden voor dekens voor de rest van de kinderen op de school waar het groepje van Gerrit was geweest (zie dagverslag 12 augustus). Super bedankt voor iedereen die gegeven heeft!
.. Op de één of andere manier alleen Robin en Irna bloedneuzen krijgen door de droge lucht hier, en ze nu een wedstrijdje zijn begonnen… het staat nu 5-3 voor Robin.
.. Iwan zelfs na een week Afrika zonder shirt nog een shirt aan heeft (boerenbruin).
.. Julian denkt dat hij aan Idols meedoet terwijl hij aan het afwassen is.
.. Judy altijd betrouwbaar is tijdens weerwolven, ook als ze de wolf is.
.. Sara en Rosa de was bij Hanne en Ilse uit de handen hebben gepakt, omdat zij geen professionele ‘Hand-wassers’ zijn.
.. Iwan zijn tong heeft gesneden aan een lolly terwijl hij er geen mocht.
.. Jan Willem op de quad zo hard aan het scheuren is geweest met Nina achterop, dat bijna ons bouwwerk weer in elkaar stortte.
.. De beerput van het centrum in Ovitoto, door groep 2, voor de tweede keer leeggepompt moest worden, dit terwijl er niemand aan de schijt is.
Liefs!
Geschreven door: Liesbeth, Gerwin, Julian, Denise, Demi, Robin, Iwan, Kimberly en Irna
Dag 9: 16-08-22
Vanochtend ging om 6 uur de wekker, want wij hadden facilitaire dienst. Na het ontbijt is de bouw begonnen met het stucen van de binnenmuren. Een aantal mensen is vanochtend naar een kliniek in Ovitoto geweest. In deze kliniek hebben ze drie behandelkamers. Eentje voor vrouwen die moeten bevallen, eentje voor HIV en eentje voor algemene consult. Er was ook een een grote kamer met allerlei gesorteerde medicijnen. Toen we weer weg wilden gaan bij de kliniek, zagen we dat er in de wachtruimte gewoon werd bloedgeprikt. Ook heeft een aantal mensen vandaag in de klaslokalen bij Beautifull Kidz gekeken en geholpen. Er werd gezongen, gedanst, gerekend en de maanden en dagen geoefend.
Vandaag is de laatste volledige dag in Ovitoto. Daarom gaan we vanavond gezellig samen met de bouwvakkers en de crew die ons onwijs goed heeft verzorgd, lekker eten en dansen! Als dank daarvoor hebben wij een afscheidscadeau geknutseld en hebben wij het Beautiful Kidz welkomsbord opnieuw geverfd. Uiteraard ging ook dit op z’n Namibisch, de politie kwam namelijk langs, omdat er een melding door een Ovitotonaar was gemaakt. De politie vertelde ons dat er geen tekst op de Namibische vlag geverfd mag worden. De beste man kwam persoonlijk op de steiger klimmen, om te vertellen hoe hij het graag wilde hebben.
Vanmiddag zijn wij op huisbezoek geweest. We moesten een eindje lopen. Aan het eind van de verharde weg stond een HEEL KLEIN huisje. Het huisje was 2m x 2,5m. We hadden gehoopt dat dit geen huis was, maar niets was minder waar. Er woonden (lees, ze slapen er alleen maar) 12 mensen. 2 zussen en 10 kinderen. ’s Nachts wordt alles uit het huisje gehaald en buiten neergelegd. Dit om ruimte te maken voor alle kinderen die willen slapen. In Namibië regent het 3 maanden lang, dus kinderen worden door de natte kleding sneller ziek. We vonden dit erg aangrijpend om te zien. Gelukkig konden we ook benodigdheden geven, zoals luiers, meel en groente.
We maken ons nu klaar voor een gezellige avond met de locals, bouwvakkers, teachers en de kookcrew.
Hej ’t al eheurd dat..
.. Een couveuse in het Afrikaans ‘broeikas’ is.
.. Er kindervoetjes op de wc-bril staan, omdat ze thuis ook boven een gat hangen.
.. Ronan, Julian, Iwan en Jorn naar Rosah’s huis gingen met stenen en zand, en met 20 kinderen terugkwamen.
.. De vrouwen van de Herero stam, als koeien moeten lopen.
.. In het weekend de meeste noodgevallen voorkomen door messteken.
.. De bouwvakkers zo snel aan het stucen waren, dat zelfs 4 kruiwagens tegelijk niet genoeg was. We gingen helemaal stuc.
.. Danians langarm-dans net zo goed is als die van de Namibiërs.
.. Iwan een panna heeft gekregen van een 6-jarige.
.. Kimberly net na het eten door de stoel is gezakt.
.. Ze in Namibië geen goud en zilver mee kunnen geven uit dankbaarheid, maar ze zullen voor ons danken en bidden.
Groetjes!
Geschreven door: David, Mieke, Myrthe, Jan Willem, Janneke, Tim, Stefan en Noë.
Dag 10: 17-08-22
Gisteravond hadden we een gezellig, maar ook emotioneel afscheid met het personeel en de bouwvakkers in Ovitoto. We hebben de avond gevierd met traditioneel Namibisch eten, rijst met saus, vetkoek (oliebol), milipap (mais pap), spinazie, vlees en gefrituurde rupsen. Velen van ons hebben alles geproefd. We hebben een creatief afscheidscadeau (bloemen en een maquette van het schoolgebouw) in elkaar geknutseld, hier was iedereen erg blij mee en een aantal bouwvakkers werd er zelfs emotioneel van.
We hebben de avond gezellig afgesloten met verschillende spelletjes.
Vanmorgen hebben een aantal jongens geholpen met het leggen van de laatste dakplaten. Het dak zit er op!
Ook zijn we druk bezig geweest met het afmaken van het welkomstbord.
Het groepje van Nick is vandaag op huisbezoek geweest. Ze hebben twee families bezocht. Dit was erg indrukwekkend. Bij de eerste familie woont een vrouw die gescheiden is van haar man. Ze woont daar alleen met haar kinderen, maar binnenkort haalt haar ex-man de zinken platen van haar huis weg waardoor zij met haar kinderen zonder huis achterblijft. Bij de tweede familie kon een meisje van 9 jaar niet naar school. Dit omdat haar moeder niet meer bij haar is en ze geen papieren heeft om zichzelf in te schrijven. Hetty heeft in drie dagen een muts gebreid, deze heeft ze vandaag afgekregen en meteen uitgedeeld. Verder hebben we alles opruimend en schoongemaakt en stonden we om 1 uur klaar voor het vertrek naar Windhoek.
De reis naar Windhoek verliep voorspoedig. Dit betekent zonder enig oponthoud door politie. We logeren hier op de basis van ‘Jeugd met een opdracht’. Hier werden we welkom geheten en kregen we een rondleiding van Jordi. We mochten ook een kijkje nemen in zijn huis, waar hij met zijn gezin al 3 jaar woont. Daarna hadden tijd voor onszelf en konden we weer lekker onder een douche staan. Om 6 uur stond er voor iedereen een pizza klaar waar we allemaal heerlijk van hebben genoten!
Hej ’t al eheurd dat..
.. De jongenskamer nu al zo erg stinkt dat de kevers binnen komen wandelen
.. David elke dag weer bij de dames van de EHBO zit en zijn eigen risico er al doorheen is.
.. Judy en Robin de rupsen erg lekker vonden en er beide wel meer dan 10 op hebben gegeten.
.. Ilse hier de eerste Baviaan heeft gespot.
.. We hier nog maar drie werkdagen hebben.
.. Hier de deuren goed dicht moeten, omdat anders Bavianen binnen kunnen komen om de boel op stelten te zetten.
Liefs!
Geschreven door: Hetty, Nina, Iris, Jesse, Stef en Hanne.
Dag 11: 18-08-22
Vanochtend werden we voor het eerst wakker in Windhoek. Om 7 uur vertrokken de auto’s naar Katatura. Onderweg zagen we al veel verschillen in vergelijking met Ovitoto. Waar in Ovitoto de meeste huisjes ver uit elkaar staan en het meer platteland is, wordt het hier ‘Silvertown’ genoemd. Dit omdat alle golfplaten weerkaatsen door het zonlicht. Alle shacks (hutjes van golfplaten) staan praktisch tegen elkaar aan gebouwd en staan in grote getalen bij elkaar.
Toen we aankwamen bij Beautiful Kidz in Katatura kregen we allereerst een rondleiding. Hierna zongen de kinderen welkomsliedjes voor ons en was het tijd voor het ontbijt. Vandaag stond er wederom oats op het menu. Na het eten zijn we aan de slag gegaan. Een deel van de groep is verder gegaan met de muurschilderingen waar groep 1 al aan begonnen was. De muur die nog door ons geschilderd moet worden, heeft als thema ‘De onderwaterwereld’. Een ander deel van de groep is bezig gegaan met het opknappen van de speeltoestellen. Ook zijn een aantal jongens begonnen met het betegelen van een vloer bij Anusa; een bedrijfje waar dekens en schooluniformen worden gemaakt. De kidsclub ging bezig met het voorbereiden van ons vorige grote succes, het thema van vandaag was namelijk wederom ‘Het verloren schaap’. Daarnaast moesten er een aantal spullen gehaald worden bij de bouwmarkt. Van buitenaf zag de bouwmarkt er armoedig uit, maar van binnen leek het tot verbazing op een Nederlandse bouwmarkt waar alles gestructureerd en te koop is. Na het afrekenen van de spullen (waar je geduld op de proef werd gesteld), werd bij de uitgang door de security alles nogmaals gecontroleerd. Hierna moest er een handtekening op de bon gezet worden en zetten zij een stempel. Onderweg naar de bouwmarkt stonden allerlei eetkraampjes langs de kant van de weg (waaronder een barbecue op een winkelwagentje).
Tijdens de lunch aten we vetkoeken(oliebollen) met een gehaktsausje erbij. Dit was nieuw voor ons, omdat wij nog nooit oliebollen met gehakt en groenten hebben gegeten. Toch viel het bij de meesten goed in de smaak. Na de lunch werd het werk weer vervolgd. Zowel de muurschilderingen als het tegelwerk is erg opgeschoten. Vanavond eten we een broodje met ei. Hierna gaan we terug naar onze slaapplek om de avond af te sluiten met leuke spelletjes.
Hej ’t al eheurd dat..
.. Er gisteravond een vogel op de meidenkamer rondvloog waardoor Sien, Hanne en Esmee niet durfden te slapen.
.. Robin niet genoeg had aan 1 pizza, maar daarna wel hoognodig naar de wc moest.
.. De kinderen in Ovitoto in een zandbak spelen zonder zand. Dit omdat de rest van de grond al zand is.
.. Jorn knetterhard meezingt met liedjes van Micheal Jackson onder de douche.
.. Wessels de rol van schaap zo leuk vindt, dat hij deze week al twee keer schaap is geweest en hij deze rol ieder project weer op zich neemt
.. Jan-Hidde zo bang is voor de slangen hier, dat hij niet alleen durft te lopen en continu om zich heen kijkt
.. Dat Esmee scrambelled eggs iets te serieus nam en er 1 op de grond liet vallen.
.. David de hardste scheet tot nu toe op zijn naam heeft staan en zijn scheet afsloot met de woorden: wie durft dit te overtreffen?
.. Er een jongen over Ronan (2.02 meter) heen sprong
.. De heren bijna allemaal een bult op het voorhoofd hebben door de lage stapelbedden.
Groetjes!
Geschreven door: Esmee, Jan-Hidde, Danian, Ilse en Gerrit
Dag 12: 19-08-22
Na een geweldige nachtrust vertrokken we vanmorgen om 7 uur van de base van ‘Jeugd met een opdracht’ in Brakwater. We slapen daar ’s nachts en chillen in de avond in de gemeenschapruimte. Dat levert overigens leuke ontmoetingen op.
Na een koude reis van ongeveer een halfuur arriveerden we bij Beautiful Kidz met 2 busjes en 1 bakkie. In het bakkie hadden de mensen zich goed aangekleed… want de koude ‘wind’ was om te snijden… Omdat we allemaal nog even buiten moesten wachten voor het ontbijt had Jordi iets bedacht zodat we warm konden worden: een morgen-‘worship’. Een worship is iets wat ze bij Beautiful Kidz vaker doen: je begint een bijeenkomst met een aantal liederen om God te eren. We zongen: The Oceans, Jealous of the Angels en The Blessing. Daarna waren we voldoende warm van binnen om het ontbijt in de kou buiten te nuttigen.
Na het ontbijt gingen we weer aan de slag. De tegelzetters gingen op de knieën, de schilders van de kidsmuur maakten ware kunstwerken, de speeltoestelopknappers met schuurpapier én kwast en verf deden hun werk onder het toeziend oog van Stef en Gerrit (de veiligheidsadviseurs). De kidsclub werd voorbereid en gegeven. Ongeveer 200 kinderen waren daar van de partij. Die luisterden ademloos na het verhaal van David en Goliath van een YouTube-filmpje. Daarna barsten ze los bij alle kinderliedjes – en dansjes. Heel Windhoek kon meegenieten, goede reclame dus!
De warme middagmaaltijd vandaag was goed verzorgd door de dames van de Namibische schoolcatering. Overheerlijke rijst met kip, aardappel, ui en wortel. De meeste van ons hebben ervan gesmuld. Het avondmaal was een broodje knakworst; feest! Ondertussen konden we dat feest compleet maken met het aanschaffen van souvenirs.
We reden terug door Windhoek. Daar werden we geconfronteerd met de enorme verschillen tussen rijk en arm in dit land. Een grote politieke partij bouwt nu een hoofdkwartier met steun van de Chinezen. Het hele project mag zo’n 7 miljard kosten hoorden we – in Namibische dollars dan, maar alsnog een hoop geld.
Aan het einde van de dag probeerden we verbinding te krijgen met Nederland. Dat was even een uitdaging. Maar die kunnen we prima handelen na bijna twee weken Afrika.
Hej ’t al eheurd dat..
.. Een selfiefoto maken achterin een pickuptruck met Jordi als chauffeur totaal onmogelijk is?
.. Het doen van nummer 2 op de WC door Gerrit wordt omschreven als een “rustmomentje voor zichzelf”?
.. Danian zijn pet is verloren tijdens het rijden in de pickuptruck?
.. Jan-Willem een pet uit de prullenbak viste en tijdens de lunch opzette? Helaas deed hij deze op boos aandringen van Kimberley weer snel af. Hierdoor kon dit hoofddeksel hem geen bescherming bieden bij een confrontatie met een kinderschommel.
.. Voor dominee Nick het uithalen van een pak boter erg lastig is… het pak gleed uit zijn handen?
.. Stefan een carrière-switch overweegt van machinemonteur naar droge stand-upcomedian?
.. Het weer nu kouder is dan in Nederland?
.. Dat we nu volgens de overleveringen in de ‘gevaarlijkste’ straat van Katatura werken? Dat stelt ons gerust…
.. De mensen hier zomaar over de snelweg lopen, over de vluchtstrook fietsen en hardlopen?
.. Robin dacht dat hij een heel grote kikker zag, terwijl het gewoon een vogeltje was?
Liefs!
Geschreven door: Jorn, Judy, Nick, Ronan, Sien en Silvie
Dag 13: 20-08-22
De allerlaatste werkdag voor ons hier in Namibië zit er alweer op! Vanochtend zijn we weer vroeg opgestaan om te vertrekken naar Beautiful Kidz. Door de kou was het weer een wedstrijd wie er als eerste in de busjes kon zitten, zodat je niet hoeft te bevriezen in de achterkant van het bakkie.
Doordat het weekend is, zit de pre-school dicht en zijn er dus geen kinderen en docenten aanwezig. Hierdoor kon het facilitaire team direct aan de slag voor het ontbijt en hoefden we niet te wachten tot de leerlingen het ontbijt op hadden. De rest ging direct verder met alle mooi geschilderde muren, speeltoestellen en tegels. Niet veel later werd er (weer) oats geserveerd als ontbijt. Na het ontbijt begon de kidsclub met de voorbereidingen van de laatste kidsclub, met dit keer het thema 5 broden en 2 vissen. En na een lunch van brood en nog wat overgebleven knakworstjes kon de kidsclub beginnen. De kinderen konden naar een video kijken en hebben weer hard gedanst. Ook binnen onze groep zijn er weer genoeg calorietjes verbrand.
’s Middags toen we bijna klaar waren met het verven, kwam er toch een probleempje: de verf was op. Gelukkig wilde Stef wel weer met Tessa op pad naar de bouwmarkt, en kon aan het eind van de middag de laatste gedeelten van de muur afgeschilderd worden en is de onderwaterwereld nu helemaal af. (Tip: Bekijk het filmpje voor het resultaat!)
Toen was het voor ons alweer tijd om te koken. Eén van de keukendames stond erbij en kon haar lach soms niet inhouden; wij kunnen nog veel leren van de Namibische keuken. Na een lekker bord met spaghetti, gehakt en groenten reden we weer terug naar de base, behalve de toegewijde tegelleggers. Zij konden het namelijk niet laten om toch nog een uur door te knallen en het tegelwerk af te maken.
Vanavond staat er weer een gezellige avond voor ons op de planning! Dit keer hebben Liesbeth, Janneke, David en Stef een quiz voorbereid, waar we natuurlijk hoge verwachtingen van hebben.
Hej ’t al eheurd dat..
.. Silvie een nieuwe trend is gestart: “de gekleurde lok”. Helemaal gratis door het raken van een nat geverfde balk.
.. Mieke na een half uurtje schilderen al compleet onder de verf zit.
.. De eerste familie everzwijnen zijn gespot onderweg naar onze basement.
.. James de kidsclub, met zijn moves, omtovert tot een echte discotheek.
.. Noë vandaag extra dansles heeft gehad van James. Ze zei dat dit was omdat ze de dansjes beter wilde leren, maar volgens ons was ze gewoon toe aan meer dansles…
.. Gerrit een schoonheidssalon kan starten. Hij heeft al de nagels van tientallen kinderen gelakt.
.. We o.a. door de prachtige schetsen van Rianne Kroeze (groep 1) alle muurschilderingen vandaag helemaal af hebben kunnen maken.
.. Irna gekroond is tot ’s werelds beste bellen-tekenaar.
.. Judy een eigen bedrijfje in kwasten schoonmaken is begonnen met een voorwas, nawas en eindwas, en dat al meerdere collega’s zijn opgestapt.
.. We merken dat Gerwin steeds een dagje ouder wordt… Hij heeft vandaag aan iedereen die aan het schilderen was minstens 3x gevraagd: Wat zijn jullie aan het doen?
.. De buschauffeurs bijna alle nummers van Hazes en van Nick en Simon nu ook mee kunnen zingen doordat deze zo vaak gedraaid zijn.
Groetjes!
Geschreven door: Liesbeth, Gerwin, Julian, Kimberly, Robin, Iwan, Denise, Demi en Irna.
Dag 14: 21-08-22: Wie bint zo lui as een peerd
Gisteravond sloten we de avond af met een leuke pubquiz/bingo. De winnaars waren: Jordi, Nina, Gerrit, Myrthe, Jan Willen en Noë. Ondertussen waren er buiten veel dingen aan de gang…. Veel mensen moesten naar de wc (dat is een stukje lopen) en ze hoorde rare gromgeluiden. Het leek een geluid van een dier uit de Big 5! Maar wat het was, geen idee.
Het was een erg leuke avond en veel mensen waren al erg moe. Zij gingen naar de slaapzalen toe. Een aantal bleven nog in de eetzaal om spelletjes te spelen. Eenmaal op de kamer aangekomen werden de gromgeluiden steeds harder… Maar nog steeds geen idee wat het was. De locals kwamen ons vertellen dat er de dag ervoor een verwaald luipaard was gespot bij de buren. Zij vertelden ons dat ze dachten dat het geluid van hetzelfde luipaard was. Ze gingen op onderzoek uit en kwamen terug met het verhaal dat het inderdaad het luipaard was. We moesten met z’n allen dekking zoeken in de meidenkamer (ook alle mannen dus). Dit moest in doodse stilte en alle lampen uit! Ondertussen werd er contact gezocht met de mensen in de eetzaal. Zij moesten ook binnen blijven, want naar ons toekomen was veel te gevaarlijk… Ondertussen in de slaapzaal was het een GROTE chaos. Mensen lieten een traantje van angst en klommen op het hoogste bed (3 hoog). Omdat de locals bang waren dat we toch de lichten aan zouden doen, werd de stroom eraf gehaald. Hierdoor nog meer paniek. Rond half 1 werd het iets rustiger buiten en konden de jongens terug naar hun eigen kamer (sommige vonden deze 5 meter ERG SPANNEND!) ofniet Jan-Hidde ;). Ondertussen in de eetzaal werd er door de locals ook veel angst uitgestraald. Zij durfden niet te gaan slapen. Dit gaf ook veel onrust. Toen het buiten rustiger werd konden de mensen uit de eetzaal onder begeleiding terug naar de slaapzalen. Hun verhalen werden in geuren en kleuren verteld tegen de anderen. Hierna konden we gaan slapen, maar wel met de deuren op slot!
Na een onrustige nacht werden we allemaal gelukkig levend wakker. PFFFF opluchting. Vanochtend hadden we een lekker ontbijtje, namelijk yoghurt met granola en brood. Vervolgens hebben we ons klaar gemaakt voor de kerk. We vetrokken om kwart over 9 richting de andere kant van Windhoek. Dit was ongeveer een halfuurtje rijden. Het was een bijzondere dienst. Er werd geknuffeld, gezongen en gebeden. Het thema van de dienst was: Hoe bid je met God? We kregen allemaal chocola van de mensen uit de kerk. Na een uurtje stonden we buiten en kregen we een lekker bakkie pleur. Na de kerk gingen we lunchen met een Broodje (on)gezond. Na de lunch was er tijd om te chillen.
Rond 4 uur was het tijd om te hiken. We beklommen de berg die we vanuit de YWAM-base kunnen zien. Het was een klim van ongeveer 20 minuten. Toen we boven kwamen zagen we een prachtig uitzicht. Uiteraard werden er 1 miljoen foto’s gemaakt (vooral door de meiden). Toen we klaar waren met deze fotoshoot gingen we terug naar de base. Toen we beneden kwamen stond er een heerlijke braai (bbq) voor ons klaar. Nu gaan we genieten van één van de laatste avonden hier.
Hej ’t al eheurd dat..
.. Jan-Hidde zichzelf wilde beschermen met een pen.
.. Gerwin 1000 geluidopnames heeft gemaakt van het gegrom.
.. Esmee een ijzeren stang naar boven toverde en er daarna mee ging slapen.
.. N. de legendarische quote uitsprak; Heeft iemand een condoom? Dan hebben we in ieder geval protectie.
.. Sien aan Hanne vroeg of ze niet hoger moesten gaan slapen.
.. Iemand schreeuwde in de chaos: JONGENS HOU OP, IK MOET ER VAN SCHIJTEN.
.. Esmee er voor zorgde dat de hele badkamer onder water stond, want het doucheputje werkte niet mee.
.. Er geflirt wordt met de locals.
.. David mayo at met een broodje gezond.
.. Het geluid van het luipaard tot 2 uur doorging.
.. WE VOOR DE GEK ZIJN GEHOUDEN DOOR DE LOCALS, DIE DIERENGELUIDEN TOVERDEN UIT EEN BLUETOOTHBOX 🙁
Wie bint ongedeerd, door dat stomme, luie peerd.
Geschreven door: Myrthe, Stefan, Janneke, David, Tim, Mieke, Jan Willem en Noë
Dag 15: 22-08-22
Vandaag was het onze beurt om de facilitaire dienst te doen. Dat betekent voor vandaag: het ontbijt klaarzetten om 8:30 uur. We hebben oats (havermout, volgens sommigen cement/takka) en brood. Na het eten wassen we snel alle borden af en maken ons klaar voor een dagje uit. We begonnen met een wandeltocht door een deel van Katatura: Okahandja Park…. Wat een schok om te beseffen dat mensen elke dag in deze omstandigheden moeten leven. Meerdere gezinnen die gebruik moeten maken van 1 WC. Een waterpunt waar je krediet voor moet hebben. En als je dat niet hebt, dan dus ook geen water. Wat een verschil met Nederland, waar iedereen zomaar het water uit de kraan kan tappen. De huisjes bestaan uit golfplaten en ander materiaal wat gebruikt kan worden. Spijkers van bierdopjes. Oude motorkappen. Je kan het zo gek niet bedenken of mensen kunnen het gebruiken. Wat we ook veel zagen zijn zakjes waar dan een beetje whiskey in zat. Er zijn veel alcoholproblemen en een erg hoge werkloosheid. Ook is het mooi om te zien dat er wel verschillende initiatieven worden genomen om de nood te verlichten, het zijn druppels op een gloeiende plaat, maar wel een paar druppels. Bijvoorbeeld Beautiful kidz die een keer per week een soort Kidsclub geeft.
Onder de indruk van wat we gezien hebben gaan we door naar de volgende stop: een winkelcentrum waar we slapchips eten. Een soort gekruide vlaamse friet. Ook slaan we hier wat drinken in voor vandaag en morgen.
We rijden vervolgens door naar het Gochanan resort. Een wellness centrum, waar we ook een gamedrive kunnen doen. Een gamedrive is wilde dieren spotten. Vanwege de beschikbaarheid van de jeeps, moeten we ons in twee groepen verdelen. De ene groep blijft op het wellnesscentrum en kan daar gebruik maken van de zwembaden en sauna. De andere groep gaat dan op de gamedrive. Na een mooie tocht van ongeveer twee uur (met een verrassende en verfrissende tussenstop) hebben we diverse dieren gezien (sprinkbok, gnoe, gazelle, giraffes, neushoorns, zebra’s en dergelijke.
Als slot van deze dag gaan we nog uit eten bij Joe’s beerhouse. Hier hebben sommige mensen de dieren opgegeten die we tijdens de gamedrive hebben gespot (krokodil, zebra, gemsbok, oryx). Ook werd er vloeibaar goud geschonken, dus al met al een hele geslaagde dag vol indrukken.
Hej ’t al eheurd dat..
.. Kimberly uit al haar broeken is gescheurd.
.. Nick het restaurant wilde verlaten zonder zijn whiskey te betalen.
.. Een leidinggevende na een paar drankjes raar uit de bus ging hangen.
.. Wij vergeten waren dit dagverslag te schrijven.
.. De overgang van de sloppenwijk naar het luxe resort veel losmaakte.
.. Het gespreksonderwerp van de dag nog steeds het luipaard was.
.. Het water in de spa ijskoud is en Stef een echt ijskonijn is.
.. Sommige mensen zich niet konden gedragen in de wellness.
Groetjes!
Geschreven door: Gerrit, Ilse, Esmee, Jan-Hidde en Danian
Dat was het dan!